Airsoftowy trening – co można ćwiczyć w drużynie?
Trening ASG - naucz się chodzić, a potem biegać
W treningu drużynowym w airsofcie kluczową rolę odgrywają odpowiednie szyki i formacje, które umożliwiają sprawną komunikację, skoordynowane działania oraz efektywną reakcję na zmieniające się warunki. Jak pokazano w poprzednich artykułach na naszym blogu, szyki takie jak liniowy czy kolumnowy są niezbędne dla skutecznego przemieszczania się jednostek na polu walki. Teraz skupimy się na tym, jak trening drużynowy może dalej rozwijać te umiejętności, przynosząc jeszcze lepsze wyniki w grze.
Podstawowe procedury treningu ASG
W treningu drużynowym w airsofcie, podstawowymi procedurami są zerwanie kontaktu i natarcie. Mimo że obie wydają się być do siebie podobne, mają zupełnie różne cele i strategie. Zerwanie kontaktu polega na strategicznym wycofaniu się z pola walki w sytuacji zagrożenia lub przewagi przeciwnika, mając na celu uniknięcie konfrontacji i zachowanie własnej siły bojowej. Natomiast natarcie ma na celu aktywne przemieszczenie się w stronę wroga, przy wykorzystaniu taktyki i zaskoczenia, w celu obezwładnienia przeciwnika i zdobycia terenu. Oba te działania są kluczowe dla skutecznej pracy drużyny w różnych sytuacjach na polu walki.
Procedury omówimy sobie na podstawie oddziału złożonego z 12 osób. Cały szyk składać się będzie z dwóch podsekcji po 6 osób, gdzie jedna będzie “kopią” składu drugiej (będzie dwóch medyków, dwóch nawigatorów, dwóch dowódców podsekcji itd.) Szyk będzie poruszać się kolumną.
Zerwanie kontaktu
Zerwanie kontaktu odgrywa istotną rolę w sytuacjach, gdy drużyna znajduje się pod presją nieprzyjaciela lub zmuszona jest do strategicznego wycofania się. Dzięki procedurom zerwania kontaktu, gracze uczą się, jak zachować spokój i kontrolę nad sytuacją, jak szybko przegrupować się i dostosować do nowych warunków, a także jak skutecznie wykorzystać teren do zdezorientowania wroga i ucieczki.
Zerwanie podsekcjami
Po nawiązaniu kontaktu, dowódca sekcji daje sygnał do zerwania kontaktu. U nas w ekipie przyjęte jest “Rwij sekcjami”. Każdy w szyku przekazuje ten sygnał głośno i wyraźnie, aby ostatnie osoby w rozciągniętej kolumnie mogły go otrzymać i wykonać. Po komendzie głównej następuje polecenie do jednej z podsekcji - w zależności od przyjętego oznaczenia będzie to “lewa - prawa”, “alfa - beta”, “jeden - dwa”.
Lewa sekcja zrywa się do tyłu, a prawa prowadzi w tym czasie ogień, który ma osłonić biegnącą grupę. Po przebiegnięciu 10-15-20 metrów, w zależności od terenu (lub około 5 sekund, bez znaczenia w jakim terenie) wszyscy biegnący “zalegają” - ustawiają się lufą w kierunku kontaktu gotowi do prowadzenia ognia. Każdy z podsekcji melduje gotowość, najczęściej numerami (1-6, kto pierwszy zalegnie ten ma numer 1, kto trzeci to 3, niezależnie od kolejności w szyku). Szóstka melduje gotowość potwierdzając gotowość sekcji meldunkiem - szóstka gotów, sekcja gotów. Dowódca drugiej sekcji dostaje sygnał, że poprzednicy są przygotowani do prowadzenia ognia i może dać swoim polecenie o zerwaniu. Pada hasło “prawa w tył”, “prawa rwij” - cokolwiek co jest krótkie i zrozumiałe, a następnie dzieje się zerwanie drugiej sekcji. Prawa sekcja dobiega do linii lewej sekcji, która prowadzi ogień w kierunku przeciwnika. Zalega na równo z nimi, tworząc szyk, z którego rozpoczęło się zrywanie. Procedura powtarza się do zerwania kontaktu, końca amunicji lub przybycia wsparcia. Najczęściej wystarczą 3-4 skoki.
Ideą tego jest zapewnić jak największe pokrycie ognia zapewniającego bezpieczeństwo i jednocześnie spowalniającego ruchy przeciwnika - będąc pod ciągłym ogniem nie ma swobody działania.
Zerwanie po drodze
W przypadku zrywania w kierunku odwrotnym do kierunku marszu można procedurę nieco zmienić. Idąc po szerszej drodze szachownicą, kolumną dwójkową, czy czekoladką (jak zwał, tak zwał) i nawiązaniu kontaktu z przodu chcemy zerwać kontakt w stronę końca szyku. Dlatego do razu pierwsze osoby prowadzą ogień do przodu - w kierunku, gdzie na pewno są przeciwnicy. Druga para jest ustawiona w tym samym kierunku, ale nie prowadzi ognia, bo ma swoich przed sobą. Pozostałe osoby są ustawione w bok - wedle swoich sektorów. Ostatnia para ma lufy skierowane do tyłu.
Następuje komenda “rwij w tył”, “rwij po drodze”, “rwij dwójkami” - wedle woli. Pierwsza dwójka wstaje i… tutaj są trzy opcje.
- Biegną środkiem drogi prosto w tył - najszybciej, ale otwarci na kule, które mogą nawet przez przypadek ich trafić.
- Biegną bokiem - wolniej, ale bezpieczniej, bo są poza światłem drogi, ale muszą uważać na trawy i krzaki.
- Biegną środkiem “zakosami” - czyli zygzakiem. Rzekomo są w stanie tym uniknąć kul, ale biegną wolniej. Wedle naszych doświadczeń to najgorsza opcja.
Niezależnie od wybranego sposobu, jedynka i dwójka z pierwszej sekcji dostaje się na tył szachownicy. Zalega w “standardowej” odległości (takiej samej jaką zachowuje reszta jednostek w szyku). Zalega w kierunku biegu, czyli w tył szyku. Ostatnia dwójka, która trzymała ten kierunek zaczyna patrzeć w bok, trzymając swoje sektory. W tym czasie, druga dwójka z początku szyku już prowadzi ogień - zaraz po zerwaniu pierwszych osób. Trzecia dwójka (obecnie druga w szyku) obraca się z boku na front przygotowując się do prowadzenia ognia. Reszta szyku trzyma swoje sektory. Pierwsza dwójka odlicza 5 sekundy po zerwaniu się pierwszej dwójki i sama ucieka na tył. I tak do skutki.
To jeden z najszybszych sposobów zrywania, wadą jest to, że są tylko dwie lufy w kierunku przeciwnika. Plusem za to duża ochrona przed flankowaniem. Ważne jest też zachowanie idei jak najkrótszej ekspozycji osób biegnących. Zmieniają magazynki, sprawdzają i poprawiają swoje repliki ASG i oporządzenie dopiero po zalegnięciu na końcu szyku, nie podczas biegu.
Natarcie
Natarcie robi się w sumie tak samo, tylko w drugą stronę - sekcjami w przód, dwójkami w przód. Najczęściej równa się do linii, aby jak najwięcej luf mogło zajmować oddział przeciwnika, ale kto bogatemu zabroni? ;) O tym jednak szczegółowo w innym tekście, żeby nie pisać z tego encyklopedii taktyki airsoftowej.
Czy trening airsoftowy wpływa na wyniki drużyny?
Podsumowując, skuteczne stosowanie procedur zerwania kontaktu i natarcia jest kluczowe dla sukcesu drużyny w airsofcie. Zarówno umiejętność szybkiego i sprawnego wycofania się z pola walki, jak i zdolność do celowego i zorganizowanego przemieszczania się w kierunku wroga są niezwykle istotne w dynamicznych sytuacjach na polu bitwy. Dlatego regularne ćwiczenie tych procedur w ramach treningów drużynowych jest niezbędne dla zapewnienia sprawnego działania zespołu w każdej sytuacji. Im lepiej drużyna opanuje te procedury, tym większą kontrolę i pewność siebie będzie miała na polu walki, co przyczyni się do osiągnięcia lepszych wyników oraz zwiększy szanse na zwycięstwo w każdej grze.
Autor: Krzysztof Ostryżniuk
Zobacz podobne wpisy:
